Morederstwo po północy

Jessica Fellowes jest angielską pisarką i niezależną dziennikarką. W 2017 roku zadebiutowała powieścią „Morderstwo w pociągu”, rozpoczynającą cykl kryminałów o arystokratycznej rodzinie Mitfordów, choć była to tak naprawdę jej dziesiąta już książka. Autorka napisała pięć oficjalnych książek towarzyszących powstawaniu serialu telewizyjnego „Downton Abbey”, który został stworzony przez jej wuja Juliana Fellowesa.

Były to przewodniki do sześciu sezonów, w których naszkicowany został społeczno-historyczny kontekst wydarzeń przedstawionych w serialu. Książki te doprowadziły Fellowes do międzynarodowej kariery, dzięki czemu podróżowała po Ameryce od wybrzeża do wybrzeża i miała okazję rozmawiać z publicznością, która liczyła nawet do dwóch i pół tysiąca osób. Autorka występowała także w radiu i telewizji, jest współtwórcą wielu publikacji, między innymi „The Daily Telegraph” i „Sunday Times Style”. Mieszka w Oxfordshire z rodziną i energicznym Labradoodle, ale w sercu pozostaje londynką.

Akcja książki rozgrywa się w latach 20. XX wieku w Anglii. W Asthall Manor, posiadłości należącej do arystokratycznej rodziny Mitfordów odbywają się osiemnaste urodziny jednej z córek – Pameli. Zgromadzona na przyjęciu młodzież postanawia wziąć udział w zabawie „Polowanie”, która polega na poszukiwaniu skarbu, gdzie do wygranej przybliżają kolejne rozwiązania rymowanych zagadek. Zwycięzcą jest ten, kto jako pierwszy odgadnie wszystkie zgadywanki. Gra toczy się do momentu, w którym uczestnicy zabawy słyszą przerażające krzyki dobiegające z kościelnego cmentarza znajdującego się w otoczeniu rezydencji. Gdy docierają na miejsce, pod kościelną wieżą dostrzegają pokiereszowane zwłoki Adriana Curtisa i stającą nad nimi Dulcie Long – pokojówkę rodziny Curtisów. Wszystkie podejrzenia padają na dziewczynę, więc zostaję natychmiast aresztowana. Okazuje się, że Dulcie w czasie trwania gry ukradła biżuterią należącą do Mitfordów. Szybko wychodzi też na jaw, że należy do kobiecego gangu złodziejek, na czele którego stoi Alice Diamond. Dulcie przyznaje się do kradzieży kosztowności, ale wciąż twierdzi, że nie ma nic wspólnego ze śmiercią Adriana Curtisa. Jedyną osobą, która wierzy w niewinność służącej Curtisów jest pokojówka Mitfordów – Luisa Cannon, która postanawia przeprowadzić własne śledztwo z pomocą zaprzyjaźnionego policjanta, by oczyścić koleżankę z zarzucanych jej czynów. Kto tak naprawdę jest winien śmierci Adriana? Jaki miał motyw i jak w ogóle doszło do tej tragedii? 

Nie sięgam po książki, których akcja toczy się w tak odległych czasach. Zawsze boję się, że nie będę potrafiła odnaleźć się w tamtych realiach. Nigdy też nie miałam w rękach powieści Agathy Christie. Nie wiem, dlaczego skusiłam się na „Morderstwo po północy”. Z ciekawości? Pewnie tak. Potrzebowałam przeczytać książkę, jakiej jeszcze nigdy dotąd nie czytałam. I był to strzał w dziesiątkę. Teraz bardzo żałuję, że nie miałam okazji zapoznać się z pierwszym tomem cyklu o arystokratycznej rodzinie Mitfordów. Nieznajomość poprzedniej części nie miała żadnego wpływu na lekturę „Morderstwa po północy”, jestem pewna, że ten tom można potraktować jako osobną powieść. To nie zmienia faktu, że zżera mnie ciekawość, o czym jest „Morderstwo w pociągu”. Koniecznie muszę nadrobić tę serię. 

Zarówno bohaterowie, jak i wydarzenia w powieści Jessiki Fellowes w dużej części są autentyczne. Trudno jest mi stwierdzić, które postacie zostały stworzone przez autorkę na potrzeby tego kryminału, a które naprawdę przechadzały się w 1925 roku ulicami Londynu. Pierwszy raz na kartach tej książki spotkałam się z postacią Alice Diamond i jej bandą, która była największą zorganizowaną grupą złodziei sklepowych w historii Wielkiej Brytanii. Fellowes pisze o gangu Czterdziestu Rozbójników, do których należały kobiety, wspomina również o męskim gangu Słoni. Według internetowych źródeł, do których się dokopałam, Alice Diamond była liderką żeńskiego gangu Czterdziestu Słoni. Nie będę się jednak zagłębiać w ten temat w celu weryfikacji prawdziwej nazwy tej przestępczej grupy, może był to celowy zamiar autorki, a może jakiś błąd w tłumaczeniu. Wśród bohaterów, których będę bardzo miło wspominać koniecznie musi znaleźć się sierżant Guy Sullivan i jego partnerka na służbie Mary Moon. Oboje są niedoceniani przez przełożonych. Marzą o uznaniu i awansie, więc podejmują decyzję, by wspólnie poprowadzić swoje własne śledztwo. Brak doświadczenia wielokrotnie da im się we znaki. 

Fabuła książki nie jest wcale taka oczywista. Im brniemy w nią dalej, tym więcej niezwykłych faktów z życia bohaterów wychodzi na jaw. Autorka potrafi zaskoczyć czytelnika i nie pozwala mu się nudzić choćby przez chwilę. Akcja toczy się dwutorowo. Jedne wydarzenia wiążą się ściśle z morderstwem podczas urodzinowej zabawy w posiadłości Mitfordów, inne zaś dotyczą drobnej przestępczości, której dopuszczały się gangi działające w Anglii w latach 20. XX wieku.

Moje największe obawy bardzo szybko zostały rozwiane. Książka napisana jest prostym, współczesnym językiem, choć lekko stylizowanym na czasy, o których opowiada, dlatego nie musicie marnować czasu na próby rozszyfrowania tego, co autorka miała na myśli, tylko od razu będziecie cieszyć się przyjemną lekturą. 

„Morderstwo po północy” to powieść, która łączy ze sobą świat arystokracji, przestępczy półświatek i londyński Scotland Yard, przez co świetnie obrazuje podział na warstwy społeczne. Jest to przyjemny kryminał z ciekawymi bohaterami, licznymi odwołaniami do autentycznych historii i postaci żyjących w latach 20. XX wieku w Anglii. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję księgarni internetowej: