Łatwopalni

 

 

 

Agnieszka Lingas-Łoniewska jest wrocławską pisarką powieści obyczajowych, zwaną przez swoich czytelników Dilerką Emocji. Ma na swoim koncie blisko 30 bestsellerowych powieści, w których przeplatają się takie gatunki jak romans, dramat czy sensacja.

Zadebiutowała w 2010 roku powieścią „Bez przebaczenia“. Jest założycielką i prowadzi portal „Czytajmy polskich autorów“. W 2012 została członkinią Stowarzyszenia Autorów Polskich oddział we Wrocławiu. W 2016 roku zajęła II miejsce w plebiscycie „Gazety Wrocławskiej” Kobieta Wpływowa, a od 2017 roku jest członkinią Kapituły Literackiego Debiutu Roku. Agnieszka Lingas-Łoniewska z wykształcenia jest polonistką. Kocha zwierzęta, ma cztery koty i psa. Od wielu lat prowadzi akcję Karma zamiast Kwiatka. W związku z tym na spotkaniach autorskich zbiera karmę dla zwierzaków, którą następnie przekazuje do wrocławskich fundacji pomagającym zwierzętom. W wolnych chwilach czyta książki i ogląda seriale kryminalne. Jej hobby to również nordic walking i ręczne robótki.

Jarek Minc, nieziemsko przystojny motocyklista, z zawodu lekarz chirurg, a z zamiłowania malarz, od czterech lat ucieka przed demonami przeszłości. Prowadzi raczej koczowniczy tryb życia, przemieszczając się z miejsca na miejsce, biorąc drobne zlecenia na wykonanie obrazów. Pewnego razu w małym miasteczku na trasie z Wrocławia do Wałbrzycha staje się świadkiem pewnego zdarzenia na drodze. Na szczęście incydent nie jest tak niebezpieczny jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Drobna medyczna pomoc udzielona chłopcu, który niemal wpadł pod koła samochodu wicedyrektorki miejscowej szkoły, zaowocowała nowym zleceniem. Tym razem, na prośbę kobiety, Jarek ma przeprowadzić w szkole cykl warsztatów medycznych. Postanawia więc poszukać noclegu w okolicy i tak trafia do domu nauczycielki języka polskiego we wspomnianej szkole, Moniki Rudzkiej i jej matki, które wynajmują pokoje turystom. Jak wkrótce się okazuje, Jarek trafia tam nie tak całkiem przypadkowo. Czy Minc zagrzeje miejsce u Rudzkich nieco dłużej? Czy zwykła koleżeńska znajomość z Moniką przerodzi się w coś więcej? Czy mężczyzna w końcu pogodzi się z przeszłością?

„Łatwopalni” to powieść, z którą uporałam się błyskawicznie. Nie jest to książka wysokiego lotu, raczej przeciętny romans z fabułą opartą na oklepanych w literaturze schematach. Mimo wszystko wciąga i budzi ciekawość czytelnika. Sporo tutaj jednak absurdu i zbiegów okoliczności. Chociażby to, że Jarek ucieka przed swoją przeszłością, ale wciąż krąży w obrębie województwa Dolnośląskiego. Sami przyznajcie, że ta ucieczka nie może być udana.

Liczyłam na historię z przytupem. Motocyklista, który niechętnie rozmawia o swojej przeszłości, który ma jakąś mroczną tajemnicę, niewątpliwie coś ukrywa, pewnie ma coś za uszami, może jest ścigany przez Policję – tyle myśli kłębiło mi się w głowie na ten temat. Okazało się, że jak zwykle się przeliczyłam. Jarek jest tu raczej ofiarą, a nie sprawcą.

Monika też nie jest bohaterką, która wyróżniałaby się na tle innych postaci tej powieści. Porzucona przez partnera prawię dekadę temu trzydziestolatka, która nie potrafi pozbierać się przez tyle czasu po rozstaniu. Z drugiej strony nie chce ponownie wiązać się z byłym chłopakiem, który od dawna wyraża chęć powrotu do niej. Może i trochę się jej przez to narzuca, ale kobieta wydaje się na tym punkcie mocno przewrażliwiona. Demonizuje Grześka, robi z niego prześladowcę. Tak naprawdę Monika sama nie wie, czego chce. Chyba powinna w końcu schować swoją urażoną dumę do kieszeni. Monika, ach, Monika, ostatecznie uwikłana w miłosny trójkąt, nadal nie wie, którego z nich chce: Jarka – świeżynkę, który nadal woli uciekać przed przeszłością, czy Grześka – trochę już przechodzonego, ale kochającego ją na zabój.

Autorka zaserwowała czytelnikowi typowy cliffhanger, więc żeby dowiedzieć się, jak potoczyły się losy bohaterów, trzeba koniecznie sięgnąć po drugi tom powieści, który na szczęście mam i biorę się za jego lekturę zaraz po zakończeniu pisania tej recenzji. Ciekawa jestem, co wydarzy się dalej i mam nadzieję, że kolejna część napisana jest choć trochę lepiej niż poprzednia. Chociaż nie wiem, czy jeszcze bardziej da się namieszać w życiu naszych bohaterów.

Agnieszka Lingas-Łoniewska pisze prostym językiem. Przereklamowaną nieco fabułę z pewnością rekompensuje szeroki wachlarz emocji. Sama chyba ze dwa razy wzruszyłam się podczas tej lektury. Dilerka Emocji? Może to i trafne określenie autorki. To moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, czytałam opinie innych recenzentów, z których wynika, że  Agnieszka Lingas-Łoniewska  ma na swoim koncie znacznie lepsze książki, więc może dopiero po lekturze następnej części będę mogła w pełni ocenić jej warsztat pisarski.

Jest też coś, o czym nie mogę tutaj nie napisać. Każdy rozdział poprzedza tytuł piosenki i jej wykonawca, więc może słuchanie poszczególnych utworów, wskazanych przez autorkę, sprzyja czytaniu tej książki. Nie wiem, nie próbowałam, choć są to nawet moje muzyczne klimaty. Na pewno nie bez powodu wśród tych piosenek znalazła się Maryla Rodowicz i „Łatwopalni”. Nie trudno się domyślić, komu i czemu powieść zawdzięcza swój tytuł.

„Łatwopalni” to niezobowiązująca powieść, która przeplata w sobie wiele gatunków takich jak powieść obyczajowa, erotyczna i romans. Nie jest to niestety lektura, która zaskakuje oryginalną fabułą, ale z pewnością wywołuje wiele emocji, a z miłośniczek takiej literatury jest w stanie wycisnąć nawet łzy. Książka w sam raz na leniwy wieczór. Na mnie czeka już kolejna część i jestem jej bardzo ciekawa.

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za możliwość przeczytania książki dziękuję: