Po okręgu. Współczesna prehistoria

Kiedy prawie dwa lata temu pierwszy raz zetknęłam się z twórczością tego autora, na okładce jego debiutanckiej powieści nie znalazłam o nim żadnej wzmianki. Sytuacja powtarza się również w przypadku kontynuacji książki „Po okręgu”.

Nie pozostaje mi więc nic innego, jak przytoczyć informacje, które znalazłam na osobistym blogu autora, kiedy recenzowałam jego pierwszą powieść. 

Piotr Haftek już jako nastolatek interesował się literaturą, poezją oraz muzyką. W końcu sam zaczął pisać, najpierw wiersze, później krótkie opowiadania. Tworzył również nowele, ale nie miały one zbyt wielu odbiorców. W 2018 roku premierę miała powieść „Po okręgu”. W maju 2020 r. w księgarniach pojawi się druga część „Po okręgu. Współczesna prehistoria”. 

Magda to dziennikarka, która tropi wielkie międzynarodowe spiski. Kefas jest dość tajemniczym mężczyzną, który potrafi czynić prawdziwe cuda. Olaf kiedyś był ich wrogiem, dziś jest sprzymierzeńcem. Bohaterowie powieści „Po okręgu” powracają w wielkim stylu. Mają przed sobą do rozwiązania całkiem nowe zadanie. 

W hotelowym pokoju w Kongo zamordowany zostaje naukowiec, a jego badania dotyczące istnienia dinozaurów we współczesnym świecie zostają najprawdopodobniej skradzione. Córka mężczyzny, Iza, po otrzymaniu anonimowego, tajemniczego listu z Watykanu, kontaktuje się z Kefasem z Szamotuł, który to, jak wynika z otrzymanej korespondencji, ma pomóc kobiecie poznać prawdę o śmierci ojca oraz odzyskać wyniki prowadzonych przez niego badań. 

Iza wraz z Kefasem wyruszają w podróż do Konga, aby dokładnie przeszukać pokój, w którym został zamordowany Alfred. Być może naukowiec zostawił jakieś wskazówki przed śmiercią. Oboje chcą też udokumentować dowody na istnienie dinozaurów. Do tej dwójki bohaterów wkrótce dołącza Magda z Olafem. Niestety podróż do Afryki nie jest dla nikogo przyjemnością, nie tylko ze względu na okoliczności, ale również dlatego, że czwórce poszukiwaczy prawdy depczą po piętach członkowie Organizacji, którzy nie chcą, aby świat dowiedział się o istnieniu dinozaurów, które zostały uznane za wymarłe. To mogłoby wywrócić do góry nogami dotychczasowy światopogląd. 

Przykro mi to pisać, ale ta część mocno mnie zawiodła. Miałam nadzieję, że Piotr Haftek poprawi swój warsztat pisarki. Niestety znów stykam się z bardzo odrealnioną powieścią, której wydarzenia są nieprawdopodobne i naciągane. Zbiegi okoliczności są tu zabiegiem, dzięki któremu bohaterowie ratowani są  z największych opresji. Nie kupuję tego. O ile w przypadku debiutanckiej książki byłam w stanie przymknąć na to oko, tym razem nie mogę autorowi pofolgować. W poprzedniej recenzji pisałam, że bohaterowie zabijali się bez skrupułów, jakby za odebranie komuś życia nie ponosiło się żadnych konsekwencji prawnych. Tak było również tym razem, jakby jednym z motywów przewodnich tej książki była eliminacja wroga. 

O bohaterach nie będę się rozpisywała, zapraszam do przeczytania poprzedniej recenzji, w której krótko ich scharakteryzowałam. Jeżeli nie czytaliście „Po okręgu”, raczej nie powinniście zabierać się za kontynuację tej historii. Uważam, że znajomość poprzedniej części jest niezbędna, ponieważ autor bardzo często odwołuje się do wydarzeń z debiutanckiej książki, lecz nie rozwija dalej myśli.

Akcja powieści jest wartka, dzieje się naprawdę dużo, jak na sensacyjną powieść przystało. Fabuła okazała się dla mnie jednak odgrzewanym kotletem. Jeżeli trzecia część kiedyś powstanie i będzie oparta na tym samym schemacie, to podziękuję. Mam wrażenie, że drugi raz czytałam o tym samym. Historia niestety mnie nie zaskoczyła. W wir wydarzeń wciągnęłam się dopiero w połowie książki. Początek był dość chaotyczny, nie potrafiłam się w nim odnaleźć, pewnie przez to, że nie pamiętałam zbyt dobrze fabuły pierwszej części. 

Nie miałam poprzednio zbyt wielu zastrzeżeń do stylu, w jakim pisze Piotr Haftek, nie mam ich zbyt dużo i tym razem. Niektóre opisy jednak wydały mi się zbędne, nie miały znaczenia dla fabuły. Autor zbyt często zaznaczał, że bohaterowie się śmiali. Odniosłam wrażenie, że co by się złego nie stało, to oni i tak zaraz zaczną się śmiać. Niektóre z dialogów wydały mi się sztuczne i niepotrzebne, ale z pewnością pomogły ostatecznie nabić większą liczbę stron. 

„Po okręgu. Współczesna prehistoria” to niezbyt udana kontynuacja. Mam co do niej mieszane uczucia. Liczyłam na to, że kolejna powieść tego autora będzie na znacznie wyższym poziomie niż jego debiutancka książka. Niestety Piotr Haftek powtarza wciąż te same błędy, przez co moja ocena tej propozycji literackiej jest niższa niż ostatnio. Jeżeli jesteście poszukiwaczami przygód, fanami Jurassic World albo niespełnionymi szalonymi badaczami prehistorycznych stworzeń, to jest to lektura idealna dla Was. Pamiętajcie jednak, by zapoznać się najpierw z jej poprzedniczką, co pozwoli Wam łatwiej wdrożyć się w fabułę. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu: