Chłopcy, których kochano za mocno

Kazimierz Kyrcz Jr.  jest oficerem krakowskiej policji, a także pisarzem fantastyki i horroru, poetą i recenzentem. Swoją twórczość, pisaną często w duecie z młodszymi autorami fantastyki, określa mianem „miejskiej grozy”. W maju 2017 roku miałam okazję recenzować powieść „Efemeryda”, którą napisał wraz z Robertem Cichowlasem.

Autor na swoim koncie ma wiele opowiadań, które zostały opublikowane w licznych antologiach. Jego twórczość została przetłumaczona na język angielski, rosyjski, czeski oraz słowacki.

W Krakowie grasuje seryjny morderca nazywany Kubą Szpikulcem. Jego ofiarami padają prostytutki. Nie pozostawia po sobie zbyt wielu śladów, a cechą charakterystyczną dokonanych przez niego zbrodni jest wycinanie na ciele kobiet litery „Z”. Nie tylko to utrudnia pracę policji. Do mediów przeciekają metody działania mordercy, co skutkuje pojawieniem się jego naśladowców, a nawet psychofanów. Grupa policyjna prowadzona przez komisarz Edytę Fortunę ma pełne ręce roboty. Co chwilę pojawiają się nowe ofiary, coraz więcej tropów, a także poboczne sprawy, które niekoniecznie mają związek ze Szpikulcem. 

Poznajmy Artura Porudzkiego, dwudziestotrzylatka, który przez wiele lat przeżywa piekło w rodzinnym domu. Zazwyczaj słyszy się o pedofilach mężczyznach. Tym razem Kazimierz Kyrcz Jr. w tej właśnie roli obsadza kobietę – matkę Artura, która przesadnie kocha swojego syna, przesadnie o niego dba i chcąc mieć go wyłącznie dla siebie, zaspakaja wszystkie jego potrzeby, nawet seksualne. Zdegradowany psychicznie młody mężczyzna od dziecka marzył o tym, by zostać motorniczym. Kiedy jednak boleśnie utwierdza się w przekonaniu, że mimo wielu  prób, nigdy nie zostanie zatrudniony w MPK, chce za wszelką cenę poprowadzić tramwaj. A gdy postanawia posunąć się o krok dalej, za sprawą prasy zostaje okrzyknięty Kwasicielem. Wkrótce dostaje się w ręce policji i naprowadza śledczych na trop młodych mężczyzn zafascynowanych działaniami Kuby Szpikulca. Czy to wystarczy, by wreszcie schwytać poszukiwanego mordercę? 

„Chłopcy, których kochano za mocno” to kontynuacja powieści „Dziewczyny, które miał na myśli” wydanej w 2017 roku nakładem wydawnictwa Pocisk. Dopiero gdy po skończonej lekturze dotarłam do podziękowań autora zamieszczonych na końcu książki, dowiedziałam się o istnieniu poprzedniej części. Być może kiedyś ją przeczytam, aby mieć pełny obraz historii Kuby Szpikulca. Na razie nie uważam tej lektury za priorytet. 

Cieszę się, że powieść „Chłopcy, których kochano za mocno” trafiła w moje ręce. Nieznajomość poprzedniej części raczej nie miała znaczenia podczas lektury jej kontynuacji. Miło było przeczytać kryminał napisany przez policjanta, który na kartach swojej powieści operuje fachowym słownictwem oraz charakterystycznym w tej grupie zawodowej żargonem. Język, którym posługuje się Kazimierz Kyrcz Jr. jest zrozumiały dla każdego, ale też ma pozytywny wpływ na odbiór jego twórczości. Powieść wydała mi się dużo bardziej realistyczna. Wielokrotnie czułam się nie tylko obserwatorem, ale uczestnikiem wydarzeń, częścią grupy pod przewodnictwem Edyty Fortuny. 

Historia bardzo mnie zaciekawiła, choć zakończenie powieści było dla mnie trochę rozczarowujące. Nawiązanie do postaci Kuby Rozpruwacza nie jest niczym nowym w literaturze, a jednak powieść zrobiła na mnie całkiem pozytywne wrażenie. Dość oklepany motyw zyskał zupełnie nową świeżość. Zbrodnia goni zbrodnię, co trochę pojawiają się nowe wątki, ale również nowi bohaterowie, nie ma miejsca na nudę. Autor przybliża nam również życie prywatne grupy policjantów i ich wzajemne relacje nie tylko na gruncie zawodowym, choć najwięcej uwagi poświęca komisarzowi Bednarskiemu. Nie szczędzi nam również drastycznych opisów brutalnych przestępstw, dzięki czemu dostajemy naprawdę mocny, trzymający w napięciu kryminał.

Znacie to uczucie, gdy polubicie jakiegoś niezwykle sympatycznego bohatera, a autor postanawia go wyeliminować z kart swojej powieści? Kazimierz Kyrcz Jr. właśnie dopuścił się tego uczynku i nie potrafię mu go wybaczyć. 

Ciekawym dodatkiem są cytaty z seriali zamieszczone na początku każdego rozdziału. Nie jestem zbyt wielką miłośniczką oglądania seriali, znacznie częściej sięgam po książki niż po Netflixa czy HBO GO, ale ucieszyłam się, gdy dostrzegłam znane mi tytuły. Uświadomiłam sobie, że sporo mam w tej kwestii do narobienia. 

„Chłopcy, których kochano za mocno” to powieść kryminalna, która przedstawia Kraków jako miasto pełne dewiantów, brutalnych zbrodni i mocno zaangażowanych w swoją pracę śledczych, którzy mają ręce pełne roboty. Uzmysławia czytelnikowi, że pedofilia może kryć się również pod pojęciem „matczyna miłość”. Zwłaszcza wtedy, gdy przyjmuje cechy niosącej niebezpieczeństwo obsesji. Przedstawiam Wam powieść, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom kryminałów. Myślę jednak, że warto zacząć serię o komisarzu Bednarskim od książki „Dziewczyny, które miał na myśli”, by lepiej poznać bohaterów. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję księgarni internetowej: