Następnym razem

Próbowałam znaleźć nieco więcej informacji o Karolinie Winiarskiej niż te, które umieszczono w krótkiej notce na skrzydełku jej debiutanckiej powieści. Niestety bez rezultatu.  Autorka jest nauczycielką, a także żoną i matką. Napisanie i wydanie książki było jej wielkim marzeniem, które niedawno się spełniło. Uwielbia podróże, które ją inspirują i do których często nawiązuje w swojej debiutanckiej książce. 

Olga i Michał poznali się jako nastolatkowie na obozie we Włoszech w latach dziewięćdziesiątych. Oboje poczuli do siebie podczas tych wakacji coś znacznie silniejszego od zwykłej przyjaźni, lecz żadne nie przyznało się przed drugim do swoich uczuć. Kiedy turnus dobiegł końca, ich drogi się rozeszły. Nastolatkowie pochodzili z różnych zakątków Polski i choć wymienili się adresami, ich korespondencja ograniczała się do sporadycznych pocztówek z pozdrowieniami. Kiedy Olga poznała Michała, była już w związku z chłopakiem, z którym jednak nie układało jej się najlepiej. Być może to właśnie nieświadomy niczego Janek stał na ich drodze do miłości. 

Ich życie toczyło się dalej. Matura, studia, sukcesy zawodowe, porażki, podróże, związki – mniej lub bardziej udane, w końcu również małżeństwo, dzieci, lecz ani on, ani ona nie byli w pełni szczęśliwi. Oboje często wracali wspomnieniami do tamtych włoskich wakacji. Małżeństwo Olgi z przystojnym Argentyńczykiem Frederico ani związek Michała piękną Laurą nie mogły równać się z pierwszą miłością. Choć los często zbliżał do siebie ich drogi, to jednak zawsze pojawiały się jakieś przeszkody, które nie pozwalały im się ze sobą spotkać. Czy w końcu okazał się dla tej dwójki łaskawy? 

Do tej książki podchodziłam z ogromnym entuzjazmem, miałam wobec niej spore oczekiwania. Niestety okropnie się zawiodłam. Nieczęsto sięgam po powieści obyczajowe, ale na lekturę „Następnym razem” skusiłam się ze względu na kilka pozytywnych opinii, które wcześniej przeczytałam. Pomyślałam, że czeka mnie ciekawa przygoda, tymczasem otrzymałam kilka długich godzin męczarni, podczas których czekałam na jakiś element zaskoczenia. Nie doczekałam się. Ta historia, choć  całkiem ładna, była po prostu nudna. Autorka nie wykorzystała potencjału, który krył się w pomyśle na tę powieść. W efekcie była ona mdła, zupełnie bez polotu. 

Na tych nieco ponad trzystu stronach streszczone zostało dwadzieścia lat życia Michała i Olgi, ludzi, którzy poznali się jako nastolatkowie na zagranicznym obozie,  zakochali się w sobie, ale się do tego nie przyznali i przez te dwadzieścia lat żałowali popełnionego błędu. Życie pisze różne scenariusze, widocznie nie uwzględniło tej dwójki razem w żadnym z nich. Jednak ani ona, ani on przez cały ten czas nie potrafili się z tym pogodzić. 

Główni bohaterowie nie zasługują na uwagę, oboje bardzo mnie irytowali. Nieco przerysowana wydała mi się też przyjaciółka Olgi – Marta. Za to bardzo polubiłam homoseksualnego przyjaciela Olgi – Maksa, który był artystą i szukał swojego miejsca na ziemi, niestety poza granicami Polski. Pierwszy chłopak bohaterki – Janek, również przypadł mi do gustu, choć został przez Karolinę Winiarską przedstawiony jako ostatni gnojek. Ale przynajmniej miał określony charakter, nie był kolejną papierową postacią. 

Historia napisana została prostym stylem, poprawny, zrozumiały język z pewnością ułatwia czytanie. Wdzierająca się w fabułę nuda jednak pomniejsza wartość książki. Autorka powinna nieco bardziej skupić się na opisie uczuć, przeżyć wewnętrznych bohaterów, niż na wykonywanych przez nich czynnościach. Przez to właśnie odniosłam wrażenie,  że Karolina Winiarska gdzieś się spieszy i pisze trochę zbyt chaotycznie. 

Podsumowując, „Następnym razem” nie jest debiutem, który powaliłby mnie na kolana. Miłośniczkom obyczajówek może się spodobać. Ja oczekiwałam znacznie ciekawszej fabuły, niestety strasznie się wynudziłam podczas tej lektury. Jeśli w książce nie dzieje się nic, co by mnie zafascynowało, to chciałabym chociaż, by styl autorki pozytywnie mnie zaskoczył. Niestety ta powieść nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle innych książek z tego gatunku. Jeśli macie ochotę na historię o zaprzepaszczonej szansie na prawdziwą, gorącą miłość, o życiu, w którym brakuje szczęścia, o małżeńskich rozterkach, zdradach, rozwodach i chorobliwej zazdrości, to może ta powieść przypadnie Wam do gustu. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu: