Inkub (przedpremierowo)

Dwa lata temu miałam okazję poznać twórczość Artura Urbanowicza, który zadebiutował powieścią grozy „Gałęziste”. Akcja książki toczy się na ziemiach Suwalszczyzny, a recenzję znajdziecie na moim blogu. Przypomnę krótko, że autor z wykształcenia jest matematykiem i informatykiem, wykłada na Uniwersytecie Gdańskim.

Swoją przygodę z pisaniem rozpoczął już jako nastolatek. Jest miłośnikiem horroru. Powieść „Gałęziste” zdobyła Nagrodę Czytelników Polskiej Literatury Grozy im. Stefana Grabińskiego, Złotego Kościeja i została nominowana do Nagrody Literackiej im. Wiesława Kazaneckiego. Latem 2017 roku w księgarniach ukazała się kolejna książka autora –  „Grzesznik”, za którą również zdobył Nagrodę Polskiej Literatury Grozy im. Stefana Grabińskiego. Niestety nie miałam okazji jej przeczytać. 3 kwietnia 2019 roku będzie miała premierę najnowsza powieść Artura Urbanowicza „Inkub”, którą dzięki uprzejmości agencji Business & Culture, mogłam przeczytać i zrecenzować jako jedna z pierwszych osób.

W Jodoziorach, niewielkiej miejscowości na Suwalszczyźnie, dochodzi do serii nieszczęśliwych wypadków, które trudno racjonalnie wytłumaczyć. Wśród lokalnej społeczności rośnie niepokój, gdy znalezione zostają spalone szczątki małżeństwa z sąsiedztwa. Młody policjant, który interesował się wioską, badając jej przeszłość i miejscowe legendy sprzed przeszło czterdziestu lat po to, by zrozumieć niewyjaśnione, wręcz zakrawające o abstrakcję zjawiska, popełnia nagle samobójstwo. Według jego ustaleń przed laty w Jodoziorach, bardzo małej społeczności, często dochodziło do licznych chorób, samobójstw, nagłych aktów przemocy, zaginięć a nawet zjawisk paranormalnych, które niespodziewanie ustały. Jakby z dnia na dzień zła energia kumulująca się w wiosce przestała oddziaływać na jej mieszkańców. Niestety powraca po latach i znów zbiera żniwo.

Policjant z komendy miejskiej w Suwałkach Vytautas Česnauskis, w połowie Litwin, w połowie Polak, wraz ze swoim partnerem Mateuszem, zwanym Chesterem, za swoją niesubordynację i naganne zachowanie po służbie, które naraziło na szwank dobrą opinię o statusie funkcjonariusza policji zostaje wysłany do wioski Jodoziory. Za karę ma rozwiązać zagadkę zagadkowej śmierci młodego policjanta Daniela Burby. Jednak im bardziej drąży temat samobójstwa, w które nie wierzy, tym więcej niezwykłych faktów o wiosce i jej mieszkańcach odkrywa. Najstarsze z nich sięgają początku lat siedemdziesiątych XX wieku i prowadzą policjantów na trop tajemniczej mieszkanki Jodozior – Teresy Oś.

Nie bez powodu wspomniałam o tej kobiecie. Akcja powieści toczy się w sposób dwutorowy. Część rozdziałów dotycząca współczesnego śledztwa prowadzonego przez Vytautasa i jego przyjaciela Chestera przeplata się z rozdziałami, w których przedstawione są wydarzenia z lat siedemdziesiątych. To one opowiadają historię wioski i jej mieszkańców w czasie nasilenia się zjawisk nadprzyrodzonych przed laty. Poznajemy między innymi rodzeństwo Bondziów, ich przyjaciół, sąsiadów i właśnie niezwykle osobliwą Teresę Oś.

Chciałabym napisać dużo więcej w tym krótkim zarysie fabuły, ale chyba uchyliłam Wam aż nadto rąbka tajemnicy, a nie chcę otrzeć się o spoilerowanie i odebrać Wam przyjemność z tej lektury. „Gałęziste” dwa lata temu sprawiło, że miałam gęsią skórkę podczas czytania. Tamta historia na dobre utkwiła w mojej pamięci do dziś. Tego samego oczekiwałam po najnowszej książce Artura Urbanowicza – „Inkub”, niestety czuję mały niedosyt. Za mało grozy jak na książkę, która ma 720 stron. Wybaczam to jednak autorowi, ponieważ nadrobił te braki całkiem dobrze dopracowanym wątkiem kryminalnym. Nie boję się napisać, że jest to niezwykle porywająca powieść kryminalna z elementami horroru. Bez reszty dałam się wciągnąć w wir niesamowitych wydarzeń.

„Inkuba” przeczytałam w trzy weekendy. Powieść ze względu na swoją grubość i wagę niestety nie mieściła się do mojego bagażu, a zamówiłam ją na adres mojej mamy, więc gdy tylko przyjeżdżałam do niej w odwiedziny, zabierałam się za czytanie. Przyznam, że był to naprawdę dobrze spędzony czas z książką. Dreszczyk emocji towarzyszył mi nieustannie.

Autor przenosi czytelnika do mrocznej wioski na Suwalszczyźnie. Z łatwością wprowadza do fabuły ciężki, ponury klimat, który wywołuje poczucie niepokoju. Kolejny raz serwuje nam historię naszprycowaną zagadkami, które rozwiązujemy razem z bohaterami powieści. A ci zostali wykreowani całkiem dobrze. Artur Urbanowicz chyba celowo przedstawił Vytautasa jako życiowego nieudacznika na polu prywatnym, który jednak w swoim zawodzie mógłby nawet i uchodzić za superbohatera. Mieszanka wybuchowa, prawda? Całość sprawdza się jednak rewelacyjnie.

Idealnie stopniowane napięcie i liczne, nieprzewidywalne zwroty akcji nie są w książkach tego autora niczym nowym. Urbanowicz lubi zaskakiwać, lubi przestraszyć czytelnika, ale też wodzi go na manowce. Kilka razy udało mu się wywieść mnie w pole. Wprowadza wiele wątków, które jednak łączą się ze sobą w spójną całość.

Bardzo barwne, wzbudzające ekscytację opisy, zrozumiały i lekki styl, a do tego naturalne, dobrze napisane dialogi sprawiają, że tak opasłą książę czyta się niezwykle szybko i z ogromnym przejęciem, czemu często towarzyszą silne emocje, napięcie, a nawet lęk. Nigdy nie wiadomo, co wydarzy się na następnej stronie.

„Inkub” to powieść łącząca kryminał z elementami grozy. Jest idealnym rozwiązaniem dla miłośników horrorów, miejskich legend i podań o czarownicach. Gęsta, mroczna atmosfera, która towarzyszy od pierwszej do ostatniej strony, podsycana apetyt na tę lekturę. Dobrze dopracowany wątek kryminalny z pewnością nie zawiedzie również fanów tego gatunku. Dawno nie czytałam lepszej książki i bez cienia wątpliwości mogę nazwać ją fenomenalną. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za możliwość przeczytania książki dziękuję agencji: