Czyste zło. Potęga Nieumarłych

Dawid Przybysz to kolejny autor, o którym nie dowiedziałam się niczego ciekawego, choć przewertowałam cały internet w poszukiwaniu informacji na jego temat. Podobno młody debiutant ze Szczecina. Ile w tym prawdy? Bladego pojęcia nie mam.

A szkoda, bo ja naprawdę lubię coś wiedzieć o osobie, która napisała trzymaną przeze mnie w rękach książkę. Przed Wami recenzja powieści, którą ciężko było mi zrozumieć od samego początku do końca.

Władca Nieumarłych - Lord Nerdion został stracony przez Eldarów. Konsekwencją tego było rozbicie sojuszu Nieumarłych: wiedźm, wampirów, wilkołaków, arcyliszów i innych istot, które podzieliły się na mniejsze grupy i rozproszyły po całym świecie. Eldarzy podbijają coraz to większe tereny i rosną w siłę, co nie podoba się arcyliszowi Magarionowi, który po kilku latach bezczynnego przyglądania się wrogom zdobywającym jego ziemie, postanawia wreszcie położyć temu kres. Niestety nie jest w stanie niczego wykonać w pojedynkę. Pozostaje mu zawrzeć nowe przymierze, lecz by to uczynić, musi na nowo połączyć zaprzyjaźnione rody wilkołaków, wampirów, wiedź, arcyliszów, duchów i wielu innych mrocznych istot. Pakt Nieumarłych ma potężną siłę i wiele wskazuje na to, że wreszcie Nieumarli mają przewagę nad swoimi nieprzyjaciółmi Eldarami, a nawet nad ludźmi i świętymi elfami. Krótko mówiąc – są w stanie pozbyć się wszystkich żywych i zapanować nad światem. Brakuje im tylko przywódcy, a będzie nim czarnoksiężnik – książę Ovin, którego jednak najpierw trzeba wskrzesić z martwych. Wkrótce okazuje się jednak, że wśród Nieumarłych znajdują się zdrajcy, dla których istotne są jedynie własne korzyści. Tylko kto działa na szkodę sojuszu?

„Czyste zło. Potęga Nieumarłych” to powieść naszpikowana fantastycznymi postaciami. Wiedźmy, wampiry, wilkołaki, arcylisze, szkielety zmierzchu, duchy, leśne trolle, rakaje czy święte elfy pojawiają się dosłownie na każdym kroku. Tym razem jednak autor poświęca całą swoją uwagę tym złym bohaterom i to właśnie o nich jest cała książka. Toczą oni walkę z dobrymi, czyli żywymi stworzeniami i jest to naprawdę brutalna, krwawa jatka. Nie przesadzę, pisząc, że krew lała się strumieniami, a opisy walki były bardzo, bardzo częste. Czarne charaktery przeważają w tej lekturze, co sprawia, że powieść wychodzi poza ramy typowej fantastyki. Dawid Przybysz stworzył w swojej opowieści własny, fantastyczny świat, gdzie rzuca się niezwykłe zaklęcia, elfy porozumiewają się w pradawnym języku elfów,  a każda z krain jest barwnie opisana. Mimo wszystko nie potrafiłam odnaleźć się w tej powieści, była dla mnie zbyt chaotyczna i naprawdę trudno było mi spamiętać tych wszystkich bohaterów, zwłaszcza, że mieli oni wymyślne imiona.

Książka ma dość specyficzny styl, do którego należy przywyknąć. Nie jest jednak napisana trudnym językiem, choć nieco archaiczna mowa Magariona może nieco utrudnić zrozumienie jego słów. Kilka razy pogubiłam się w fabule, nie tylko ze względu na mnogość bohaterów, ale i wartką akcję, która czasem nie dawała czytelnikowi nawet chwili na wzięcie oddechu. Obok licznych opisów walk czy przyrody, pojawiły się dialogi. I tutaj trzeba przyznać, że Dawid Przybysz stanął na wysokości zadania. Rozmowy nie były wymuszone i nie pełniły roli znanych nam wszystkim „zapychaczy”.

„Czyste zło. Potęga Nieumarłych” to całkiem niezły debiut. Powieść pełna jest fantastycznych postaci i szybkiej akcji. Oryginalna fabuła odbiega od utartych schematów w książkach z gatunku fantasy. Z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom fantastyki, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by sięgnęli po nią również czytelnicy, którzy z fantastyką niewiele mieli dotychczas do czynienia. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu: