Halloween

„Halloween” to zbiór opowiadań napisanych przez jedenastu różnych autorów, którym gatunek taki jak horror nie jest obcy. Książkę widziałam kilka miesięcy temu w mojej ulubionej księgarni, zwróciłam uwagę na tytuł i klimatyczną okładkę, ale nawet nie wzięłam jej do ręki. Kiedy nawiązałam współpracę recenzencką z wydawnictwem Oficynka, okazało się, że mają tę antologię w swojej ofercie. Tym razem nie przeszłam wobec tej książki obojętnie.

Postaram się napisać kilka słów o każdym z opowiadań, krótko, na temat i bez spoilerów. Jeżeli będziecie chcieli dowiedzieć się czegoś więcej, nie pozostanie Wam nic innego, jak sięgnąć po ten klimatyczny zbiorek. Wszystkie utwory dotyczą dnia, który budzi w niektórych Polakach liczne kontrowersje – Halloween. Przekonacie się, że nie wszyscy bohaterowie są zwolennikami tego święta.

Autorką pierwszego opowiadania „Cukierek albo psikus, psikus albo śmierć!” jest Magdalena Maria Kałużyńska. Z jej twórczością spotykam się pierwszy raz, ale miłośnicy horrorów mogą kojarzyć ją przede wszystkim z książką „Alvethor. Białe miejsce” czy „Ymar”, jej opowiadania pojawiały się także w innych zbiorach, nawet obok utworów Grahama Mastertona, czy Anny Klejzerowicz, której książkę recenzowałam całkiem niedawno. Opowiadanie otwierające zbiór „Halloween” uważam za najlepsze. Trzymało w napięciu, wywoływało we mnie niepokój, a czasem przebiegły mnie ciarki po plecach. Historia państwa Chormańskich i ich małego syna bardzo wpłynęła na moją wyobraźnię. Sny Anastazji były realistyczne i nawet znalazły swe odzwierciedlenie w rzeczywistości. Język autorki jest prosty i łatwy w odbiorze. Chętnie sięgnę po inne utwory jej autorstwa. 

„Stracona fiestecita” Łukasza Śmigiela, autora powieści „Decathexis” i „Muzykologia” oraz opowiadań publikowanych na łamach licznych czasopism literackich, niestety nie przypadła mi do gustu. Akcja została osadzona w Meksyku, co oznacza, że to kompletnie nie mój klimat. Nie odnalazłam się w fabule. Detektyw Rocco Buenes nie zdobył mojej sympatii, żonaty facet, który wdał się w romans ze swoją młodszą partnerką zawodową. Nóż mi się w kieszeni otwiera. Ale jeśli lubicie historie o demonach, to może będziecie zadowoleni. 

Piotr Rowicki ma w swoim dorobku literackim liczne książki dla dzieci, pisze także kryminały, a nawet dramaty, które można później oglądać na scenach teatrów w całej Polsce. „Cukierek albo psikus” to trzecie opowiadanie w zbiorze. Jest to historia mężczyzny, którego uwiodła wampirzyca. Na uwagę zasługuje niezwykle poetycki styl autora. Dawno nie miałam do czynienia z tak dobrze dopracowanym pod względem językowym utworem. 

Kolejne opowiadanie nosi tytuł „Zmarli nie opowiadają bajek”. Napisał je Bartosz Czartoryski, którego utwory znajdziecie również w innych antologiach polskich opowiadań grozy. Śmierć małego chłopca była wypadkiem. Niestety jego opiekunka w czasie, w którym powinna się nim  zająć, zajmowała się kimś zupełnie innym. Razem ze swoim partnerem postanowiła „posprzątać” po całym zajściu. A to, co zdarzyło się później przejdzie Wasze najśmielsze oczekiwania i z pewnością zaskoczy. 

Robert Cichowlas specjalizuje się w pisaniu horrorów. Ma na swoim koncie sześć powieści, niektóre z nich zostały wydane z udziałem Kazimierza Kyrcza (którego opowiadanie znalazło się również w tym zbiorze) i Łukasza Radeckiego. Bohater opowiadania „Groby żywych” jest jednym z tych, którzy nie lubią Święta Zmarłych. Sama opowieść jest bardzo wzruszająca i skłaniająca do refleksji. U nieco wrażliwszych czytelników, może nawet pojawić się łezka w oku. Nie jest to typowy, straszny horror, dlatego opowiadanie polecam każdemu. 

Łukasz Orbitowski jest autorem, o którym słyszałam bardzo dużo, ale nigdy nie miałam okazji przeczytać żadnego jego utworu. Orbitowski to, Orbitowski tamto, a ja nie znam faceta. Dzięki opowiadaniu „Dobry człowiek” choć odrobinę poznałam jego warsztat literacki. Było warto. Historia nawiązuje do unormowań prawnych w Stanach Zjednoczonych, gdzie w trakcie Halloween osoby skazane za przestępstwa seksualne, a przybywające już na wolności, mają zakaz zbliżania się do nieletnich. Jeżeli jesteście ciekawi, jak wygląda taka regulacja prawna w praktyce, to dowiecie się o niej więcej czytając to trzymające w napięciu opowiadanie, które jest naprawdę dobrze napisane. Nic dziwnego, że wszyscy zachwycają się twórczością autora. 

Następne opowiadanie nosi tytuł „Rodzina jeży”. Napisane zostało przez Katarzynę Rogińską, twórczynię „Wieży sokoła” i „Jeśli czegoś pragnę”. Jest to najsłabsze i najbardziej komiczne opowiadanie z całego zbioru. Na trzeźwo nie potrafiłam go zrozumieć, choć pewnie jakieś wysokoprocentowe lekarstwo też niewiele by mi pomogło. Były neonazista i jego majaki, w których nawiedzają go duchy zwierząt. Nie wiem, co ten utwór robi akurat w tej antologii. 

Wspomniany wcześniej Kazimierz Kyrcz jest autorem opowiadania „Trudny wybór”, które jest bardzo krótkim, jeśli nie najkrótszym opowiadaniem w zbiorze. Nieważna jest ilość, istotna jest jakość, a historia stoi na naprawdę wysokim poziomie. Akcja goni akcję. Pomysł na fabułę też całkiem niezły. Konfrontacja byłego pracownika ze swoim dawnym szefem. Na pewno nie przewidzicie jej skutków. 

„Druidzi z Bełchatowa” Krzysztofa Maciejewskiego, który został wyróżniony w konkursie Gildii Horroru za krótkie opowiadanie grozy i wydał ich sporą ilość, to niezwykle zaskakująca historia. Z początku miałam mętlik w głowie, gdy ją czytałam, ale zakończenie było warte tego, by dobrnąć do końca. Mój wyjazd do Bełchatowa stoi teraz pod dużym znakiem zapytania. 

Przedostatnie opowiadanie zostało napisane przez Dawida Kaina, polskiego pisarza horroru, groteski i bizzaro fiction. „Książę kłamców” zaskakuje swoją oryginalnością. Ogromną rolę w opowiadaniu odgrywają książki. Chętnie widziałabym tę historię w dłuższej niż opowiadanie formie. 

Dotarliśmy do ostatniego opowiadania autorstwa Izabeli Szolc, która specjalizuje się w literaturze fantastycznej. „Biały psikus” opowiada o przemijaniu czasu, o tym, że każdego czeka śmierć. Nieco pesymistyczna historia, która jednak skłania do refleksji. Dla mnie niestety nie jest to opowieść warta większej uwagi.  

Opowiadania zawarte w zbiorze „Halloween” są napisane na różnym poziomie. Niektóre zapadną mi w pamięć na dłużej, o niektórych już zapomniałam, choć książkę skończyłam czytać w ubiegłym tygodniu. Myślę jednak, że każdy miłośnik literatury grozy znajdzie w tej antologii coś dla siebie. A jeśli nie czytacie horrorów, to spróbujcie. „Halloween” jest do tego świetną okazją. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu: