Ostatnie dni Jacka Sparksa

Jason Arnopp jest brytyjskim pisarzem i scenarzystą  z wykształceniem dziennikarskim. Pisze dla takich czasopism jak „Heat” i „Doctor Who Magazine”. W 2016 roku zadebiutował powieścią „Ostatnie dni Jacka Sparksa”, wcześniej pisał krótkie opowiadania z gatunku horroru.

Jak to mam w zwyczaju, poszperałam w Internecie, ale nie dowiedziałam się zbyt wiele o autorze. Jako fankę muzyki metalowej wszelkiego rodzaju, zaciekawiła mnie w jego krótkiej biografii wzmianka o współpracy z brytyjskim tygodnikiem muzycznym „Kerrang!”. Jason Arnopp był kiedyś redaktorem tego magazynu i skontaktował się z Euronymousem (gitarzystą zespołu black metalowego Mayhem, zamordowanego 10 sierpnia 1993 przez Varga Vikernesa – twórcę black metalowego projektu Burzum), aby poznać tajemnice Czarnego Kręgu. Ale to już zupełnie inna historia, o której mogłaby powstać naprawdę dobra książka. Aktor aktualnie pracuje nad kolejną powieścią, która ma zostać wydana w październiku tego roku.

Jack Sparks jest pisarzem-celebrytą. Zasłynął trzema książkami dokumentalnymi o przemierzeniu Anglii na drążku, o gangach i o narkotykach, z tym, że podczas pisania tej trzeciej niemalże stoczył się na samo dno, próbując przeróżnych substancji psychoaktywnych, by na własnej skórze doświadczyć ich działania i dzięki temu stać się wiarygodnym autorem. Trudno jednak zachować  ten realizm, kiedy ma się w planach kolejną publikację, tym razem o  paranormalnych siłach. „Jack Sparks o zjawiskach nadprzyrodzonych” – tak ma brzmieć tytuł nowej książki, w której udokumentowany zostaje między innymi udział Sparksa w egzorcyzmach w kościele na włoskiej prowincji. Bohater jest ateistą i sceptycznie podchodzi do wydarzeń, których jest świadkiem, sądząc, że to spektakl zagrany przez dobrze opłaconych aktorów, których wynajmuje Kościół, by oszukać niedowiarków, pokazując im walkę dobra ze złem. Sparks szydzi z egzorcyzmu w trakcie jego trwania, a później wyśmiewa go na swoich kontach w mediach społecznościowych, co spotyka się z falą krytyki ze strony jego obserwatorów. Jack jednak zupełnie nie przejmuje się hejtem i dalej idzie w zaparte, że został oszukany przez włoskiego księdza i jego towarzyszy. Wątpliwości pojawiają się dopiero wtedy, gdy na jego kanale na YouTubie ktoś publikuje krótki, czterdziestosekundowy, mroczny filmik. Klip jednak bardzo szybko znika, na szczęście ktoś z internautów zdążył go pobrać, dzięki czemu Jack może opublikować go – tak naprawdę po raz pierwszy – na swoim kanale i rozpocząć swoje własne śledztwo. Chce dowiedzieć się, kto stoi za nagraniem i opublikowaniem filmiku, a wreszcie rozgryźć, co tak naprawdę zostało na nim uwiecznione. Dążenie do poznania prawdy nie skończy się dla Jacka najlepiej – na co wskazuje sam tytuł powieści. 

Skusiłam się na ten tytuł ponieważ lubię horrory, filmy i seriale dokumentalne o zjawiskach paranormalnych oraz urbexy z nawiedzonych miejsc w Polsce i poza jej granicami. Egzorcyzmy, mroczny filmik w sieci? To zapowiadało się dużo lepiej niż kultowe już „The Ring” i „Egzorcyzmy Emily Rose”. Niestety nie było dziewczynki wypełzającej ze studni, za to opętana nastolatka, której matka jedyną nadzieję widziała w wypędzeniu z niej złej energii albo i samego diabła. Nie było kasety VHS, po której obejrzeniu dzwonił telefon, a w słuchawce przerażający głos wypowiadał nazwę słodkiego rogalika, były za to znikające konta z portali społecznościowych. 

Zawiodłam się, dlatego że akcja książki wlokła się bardzo leniwie. Zabrakło napięcia, które było niezbędne w tego typu powieści. Ani razu nie zostałam zaskoczona, już nie mówiąc o tym, by ta historia miała mnie przestraszyć. Literatura grozy? Niestety nie tym razem. Może miałam zbyt wygórowane oczekiwania? Może innym miłośnikom horroru przypadnie do gustu, w końcu zbiera mnóstwo pozytywnych recenzji. Opis eksperymentu w Los Angeles, w którym brał udział Sparks wydał mi się przekomiczny. Wszystkie wydarzenia sprawiły, że pękałam ze śmiechu, zamiast mieć ciarki na plecach. 

Jack Sparks nie jest bohaterem, którego byłoby mi szkoda. Masz facet to, na co zasłużyłeś. Jego sposób bycia, zachowanie wobec kobiet, ta sodówka, która uderzyła mu do głowy – wszystko zasługuje na krytykę. Nic dziwnego, że i jego fani powoli zaczęli mieć go dosyć. Bardzo polubiłam jego współlokatorkę Bex, która jest niezwykle pozytywną kobietą, która trwała przy Sparksie w jego najtrudniejszych chwilach i która została przez niego podle potraktowana. I nie, poczynań tego gościa nie można niczym usprawiedliwić. Jack Sparks to dupek, który widzi jedynie czubek własnego nosa i zależy mu wyłącznie na sławie oraz pieniądzach. 

Podoba mi się forma, w jakiej została napisana ta historia. Nie jest to typowa powieść, a niezredagowana wersja książki Jacka Sparksa, pełna dopisków dziennikarza, którą znalazł jego starszy brat Alistair i postanowił dokończyć to dzieło, dodając do niego przedmowę, posłowie i sporo dodatkowych materiałów, jak choćby rozmowy nagrane na dyktafon czy korespondencja mailowa. Wszystko to z pewnością umila czytanie powieści, ale niestety nie sprawia, że jest bardziej niepokojąca. 

„Ostatnie dni Jacka Sparksa” to mimo wszystko ciekawie napisana książka z gatunku literatury grozy i horroru, która jednak nie jest dość przerażająca, by mnie przestraszyć. Polecę ją czytelnikom, którzy są zdania, że tego typu powieści nie są dobre na ich słabe nerwy. Od tej książki można zacząć swoją przygodę z opowieściami z dreszczykiem.

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu: