Nic do stracenia. Początek

Kirsty Moseley to angielska pisarka, która w 2012 roku zadebiutowała powieścią „Chłopak, który zakradł się do mnie przez okno”. Mieszka w Norfolk wraz z mężem i dwunastoletnim synem. Swoją przygodę na z pisaniem rozpoczęła na Wattpadzie. Dziś na swoim koncie ma już dziesięć książek, z czego dwie zostały przetłumaczone na język polski.

W czerwcu bieżącego roku w księgarniach pojawi się trzecia powieść „Chłopak, który o mnie walczył”. Całkiem niedawno miałam okazję przeczytać książkę „Chłopak,który chciał zacząć od nowa”, która bardzo przypadła mi do gustu, więc gdy tylko pojawiła się możliwość, by zdobyć w swoje ręce kolejną powieść autorki, nie wahałam się ani chwili.

Annabelle Spencer w dniu szesnastych urodzin postanawia spełnić swoje marzenie i spędzić ten wieczór w klubie w towarzystwie swojego chłopaka Jacka Robertsa. Liczy na świetną zabawę, ale już na samym początku pojawiają się problemy. W kolejce przed dyskoteką zostaje zaczepiona przez nieznajomego mężczyznę. Nie ma pojęcia, że Carter Thomas to handlarz broni i narkotyków, który za kilka chwil zmieni jej życie w prawdziwe piekło. Podekscytowana nastolatka ma nadzieję, że nowopoznany mężczyzna wprowadzi ją do klubu poza kolejnością. Niestety, Carter wraz ze swoimi dryblasami ma całkiem inne zamiary. Jack zostaje w bestialski sposób zamordowany, a Anna staje się ofiarą uprowadzenia. Przez dziesięć kolejnych miesięcy jest przetrzymywana przez Cartera, który znęca się nad nią psychicznie, fizycznie i seksualnie. A to dopiero początek książki!

Następnie spotykamy się z Annabelle trzy lata po traumatycznych wydarzeniach w klubie i tu zaczyna się właściwa fabuła powieści. Dziewczyna została uwolniona, nie potrafi jednak pogodzić się ze śmiercią ukochanego, jest zniszczona emocjonalnie. Jej ojciec to znany polityk, mający szansę wygrać przyszłe wybory prezydenckie, stara się więc zadbać o dobro i bezpieczeństwo swojej córki, zatrudniając dla niej ochroniarzy. Ci jednak bardzo szybko rezygnują z pracy z uwagi na trudny charakter dziewczyny. Carter został ukarany, odsiaduje wyrok w więzieniu, jednak nie pozwala swojej ofierze o sobie zapomnieć. Regularnie wysyła jej listy, raz z pogróżkami, innym razem takie, które są dowodem jego obsesyjnej miłości do Anny. Trudno w takich okolicznościach żyć normalnie. Anna chce wrócić na studia, lecz napotyka na swojej drodze ciągłe przeszkody. Jedną z nich jest zbliżający się proces apelacyjny Cartera. Dziewiętnastolatce zostaje przydzielony nowy ochroniarz, który w środowisku akademickim ma udawać jej chłopaka. Ashton Taylor jest niezwykle przystojnym agentem, który dopiero co ukończył szkolenie SWAT. Czy dziewczyna pozwoli mu zbliżyć się do siebie, czy może Ashton, tak jak jego poprzednicy, nie wytrzyma zmiennych humorków Anny i ucieknie gdzie pieprz rośnie? Odpowiedź jest chyba oczywista.

Byłam bardzo podekscytowana faktem, że w tak szybkim czasie będę mogła przeczytać kolejną książkę tej autorki. Początek wbił mnie w fotel, ale gdy akcja zaczęła toczyć się trzy lata później… Mój entuzjazm znacznie osłabł. W tej powieści nic nie trzyma się kupy.

Annabelle to bardzo irytująca bohaterka. Jest zaprzeczeniem samej siebie. W głowie mi się nie mieści, jak dziewczyna po tak traumatycznych przejściach, potrafi w tak szybkim czasie (zaledwie kilka dni!) ulec urokowi obcego mężczyzny, ulec jemu. Tak, właśnie TO mam na myśli. Te jej późniejsze wewnętrzne rozterki były dla mnie nie do wytrzymania. W pewnym momencie przyrzekłam sobie, że jeśli Anna jeszcze raz powie do agenta Taylora „przystojniaku”, to wyrzucę książkę przez okno. Nie zrobiłam tego tylko i wyłącznie dlatego, że kocham książki i nie mam serca traktować ich w tak bestialski sposób.

Ashton jest za to całkiem miłym facetem. Opiekuńczy, czuły, najlepszy z najlepszych, zdecydowanie zbyt idealny.

Książka została napisana lekkim piórem, czyta się ją bardzo szybko mimo sporej ilości stron. Długo czekałam na jakiś zwrot akcji, niestety nie doczekałam się. Nudziłam się podczas tej lektury jak mops, a zakończenie kompletnie mnie zawiodło. Spodziewałam się po tej autorce nieco więcej. Nie jest to historia, która zapada na długo w pamięć. Narratorką większości rozdziałów jest główna bohaterka, ale zdarzają się też takie, które poznajemy z perspektywy Ashtona.

„Nic do stracenia. Początek” to książka opowiadająca o miłości, stracie ukochanej osoby i ciągle powracających demonach przeszłości. Z pewnością trafi w gust miłośniczek romansów. Spodziewałam się powieści obyczajowej z mocnym wątkiem sensacyjnym, książka jednak zawiodła moje oczekiwania. Zabrakło mi w niej niespodziewanych zwrotów akcji i elementu zaskoczenia. Tym razem powieść Kirsty Moseley okazała się dla mnie przeciętną lekturą. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu: