Pentagram

Kryminały skandynawskie, są często czytane przez miłośników gatunku. Jednym z bardziej znanych autorów jest Jo Nesbø, norweski pisarz oraz muzyk poprockowy – wokalista i autor tekstów piosenek w zespole Di Derre. Zadebiutował w 1997 r. powieścią „Człowiek nietoperz”, otwierającą cykl powieści kryminalnych, których głównym bohaterem jest policjant Harry Hole. Za tę właśnie książkę autor otrzymał literacką Nagrodę Rivertona oraz Szklany Klucz, obie przyznawane są za najlepszy kryminał.

Kilka lat temu zauważyłam w bibliotece książkę tego autora zatytułowaną „Pentagram”, która należy do wyżej wspomnianej serii.

Wypożyczyłam ją, ponieważ byłam ogromnie zaintrygowana jej tytułem i próbowałam ją przeczytać, ale bardzo się przy niej męczyłam i skończyłam lekturę po kilkunastu stronach. To było moje pierwsze spotkanie ze skandynawskim kryminałem, niestety nie należało do udanych. Po latach postanowiłam podjąć jeszcze raz wysiłek i tym razem poszło z książką jak po maśle. Nie lubię zaczynać serii od środka, ale nie miałam pojęcia o istnieniu tego cyklu. Myślę, że z czystym sumieniem można potraktować każdą z książek jako oddzielną powieść.

W Osolo dochodzi do serii tajemniczych morderstw. Sprawca zabija swoje ofiary strzałem z czeskiego pistoletu z tłumikiem, a później odcina im jeden palec, każdemu nieboszczykowi inny. Na miejscu zbrodni zostawia też maleńki czerwony kamień szlachetny oszlifowany w kształt pięcioramiennej gwiazdy. Śledztwo prowadzi Harry Hole wraz z Tomem Waalerem, za który mężczyzna nie przepada. Harry w dodatku podejrzewa Wallera o związek ze śmiercią swojej byłej partnerki zawodowej Ellen, co tylko potęguje między nimi napięte stosunki i wzajemną awersję. Fakty powoli zaczynają łączyć się w spójną całość, ujawniając perfekcyjnie zaplanowane działania mordercy. Czy policjantowi uda się odnaleźć sprawcę?

Harry Hole jest bohaterem, który niewiele różni się od pozostałych policjantów znanych nam z powieści kryminalnych. Ma problemy osobiste, które są wyraźnie zaznaczone w fabule i próbuje radzić sobie z nimi, nadużywając alkoholu. To śmierć Ellen Gjelten zepchnęła go w otchłań nałogu. Mężczyzna nie potrafi pozbierać się po tragedii, jaka spotkała policjantkę. Kim naprawdę była dla Hole’a Ellen i co ich łączyło poza pracą? Nie mam bladego pojęcia. Mam nadzieję, że dowiem się tego, gdy sięgnę po pozostałe książki z tej serii. W Harrym jest jednak coś wyjątkowego, co odróżnia go od innych bohaterów kryminałów. Jest szorstki, arogancki, czasem zimny jak zwłoki, które tak często spotyka w swojej pracy. Nie jest postacią, która da się polubić. Mimo wszystko został świetnie wykreowany przez autora, to bohater z rozbudowanym charakterem.

„Pentagram” zawiera wiele wątków, które nieco się gmatwają, co może niektórych czytelników zdekoncentrować i lekko zirytować. Jeżeli nie czytacie książek pobieżnie, nie będziecie mieli z tym żadnego problemu i z pewnością sposób, w jaki została napisana ta powieść, przypadnie Wam do gustu. Książka pełna jest akcji oraz zagadek, które czytelnik rozwiązuje wraz z jej bohaterami. Fabuła jest rozbudowana, choć odniosłam wrażenie, że cała seria opowiada o życiu Herry’ego, a wątek kryminalny jest tylko tłem. Choć pełni tu wyjątkową rolę, bo kolejne zbrodnie popychają fabułę do przodu i stanowią świetną okazję, by przedstawić bohatera i dorzucić mu trochę problemów. A niech się facet pomęczy.

Książka napisana jest lekkim językiem, więc czytanie jej należy do przyjemności. Równowaga między opisami a dialogami została zachowana. Autor zastosował narrację trzecioosobową i chwała mu za to, bo ględzenia Harry’ego mogłabym nie wytrzymać.

O Jo Nesbø słyszałam wiele i to od lat. Będę szczera i przyznam, że spodziewałam się czegoś więcej, choć „Pentagram” jest całkiem dobrze napisanym kryminałem. Jestem ogromnie ciekawa całej serii o policjancie Harrym Hole, ponieważ jest niezwykle intrygującą postacią. Jeżeli jesteście ciekawi, kim jest tajemniczy kolekcjoner palców, koniecznie sięgnijcie po tę powieść.

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję grupie wydawniczej: