Kłamca 1. Cyngiel niebios

Przygodę z twórczością Jakuba Ćwieka rozpoczęłam przeszło dwa lata temu cyklem „Chłopcy”. Później przyszła kolej na serię książek „Grimm City”. Na „Kłamcę” miałam chętkę już od dawna, ale jak to zawsze bywa, są do przeczytania książki ważne i ważniejsze. Te znalazły się w pierwszej kategorii.

Dzięki uprzejmości wydawnictwa Sine Qua Non otrzymałam własny egzemplarz „Kłamcy”, który bezzwłocznie przeczytałam i dziś publikuję dla Was recenzję.

Przypomnę krótko najistotniejsze informacje o autorze. Jakub Ćwiek jest absolwentem kulturoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, zadebiutował w 2005 roku zbiorem opowiadań „Kłamca”, ma na swoim koncie kilka świetnych serii, liczne opowiadania, scenariusze i artykuły publicystyczne. W swojej twórczości nawiązuje do popkultury, książek, filmów, utworów muzycznych, czy mitologii. W 2015 roku premierę miał wydawany przez Ćwieka miesięcznik „Bangarang Magazine”.

Zapomnijcie o Lokim, o którym czytaliście w książkach Ricka Riordana. Zapomnijcie o Lokim, którego znacie z kinowych ekranów. Choć kocham postać z filmów Marvela, w którą wciela się Tom Hiddleston, to również wykreowany przez Jakuba Ćwieka nordycki bóg oszustwa skradł moje serce. Kiedy Bóg wyrusza na wędrówkę po innych światach, aniołowie pozostawieni bez jakiegokolwiek nadzoru postanawiają zlikwidować wszystkie pomniejsze bóstwa. Przyrodni brat Thora, a zarazem adoptowany syn Odyna podczas oblężenia Valhalli przyłącza się do anielskich zastępów w zamian za wolność. Odtąd pracuje dla armii, której przewodzą archaniołowie Michał, Gabriel i Rafał. Jak nietrudno się domyślić, bóg kłamstwa, wykonując powierzone mu zadania, nie zawsze będzie grał czysto. A dla anielskich piór, które są zapłatą za wypełnioną misję, jest gotów zrobić naprawdę wiele.

Na marne doszukiwałam się chronologii w tym zbiorze. Opisane w nim historie mają różne miejsca i różny czas akcji. Przez połowę lektury na siłę próbowałam znaleźć między nimi jakiś element wspólny, ale głównie postać Lokiego i jego układ zawarty z aniołami był ogniwem łączącym ze sobą wszystkie opowiadania. Nie czułam się jednak zagubiona, w końcu trzeba mieć na uwadze to, że opowieści nie są ze sobą powiązane spójną fabułą.

Główny bohater jest niezwykle intrygującą i charyzmatyczną postacią. Ma cięty język i paskudny charakter. Jest jednak coś, co sprawiło na mnie ogromne wrażenie – miłość Lokiego do jego żony Sigyn. Kiedy nordycki bóg został przykuty do skały za zamordowanie Baldura – syna Odyna, który jest symbol dobra, piękna i mądrości, to właśnie Sigyn chroniła go przed jadem węża, który kapał na jego twarz. A działo się to zanim do akcji wkroczyli aniołowie. W „Kłamcy” nie ma pełnego miłości, ociekającego romantyzmem wątku, ale autor uświadamia czytelnikowi, że nawet największy z oszustów potrafi prawdziwie kochać.

Mocną stroną opowieści Ćwieka są niewymuszone dialogi. Sarkastyczne poczucie humoru oraz liczne riposty są cechą charakterystyczną autora. Swoim lekkim piórem potrafi przekonać do fantastyki nawet tych czytelników, którzy zarzekają się, że nigdy nie sięgną po książki z tego gatunku.  Nie mam najlepszych wspomnień związanych z opowieściami, w których pojawiają się aniołowie, ale ci tutaj mają sporo za uszami, nie są idealizowani i jak widać nawet wysłannicy niebios mają na sumieniu swoje małe grzeszki. Akcja każdego z opowiadań jest wartka i dosłownie pochłania czytelnika niczym rwąca rzeka. Dacie się wciągnąć w wir wydarzeń?

„Kłamca” to nie tylko nawiązanie do mitologii i demonologii nordyckiej, ale również egipskiej, celtyckiej czy słowiańskiej. Jedna z historii wyraźnie odnosi się do popularnego filmu „Egzorcysta”. Jakub Ćwiek wykazał się bardzo dobrą znajomością innych wierzeń i stworzył doskonały zbiór opowiadań, który zaskoczy niemal każdego czytelnika. Jestem już po lekturze drugiego tomu i zdradzę Wam, że mój apetyt na kolejne części wzrósł jeszcze bardziej. Na recenzję musicie chwilkę poczekać. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu: