Program: Plaga samobójców

Suzanne Young jest młodą autorką znaną dzięki bestsellerowej serii książek „Program”. Pochodzi z Utica w stanie Nowy Jork, ale przeprowadziła się do Arizony, aby jak mówi „spełnić swoje marzenie, by nie zamarznąć na śmierć”. Jest pisarką i nauczycielką języka angielskiego, choć nie zawsze w tej kolejności.

W wakacje miałam okazję przeczytać dwie książki należące do wspomnianej wyżej serii, które stanowiły jej prequel - „Remedium” i „Edpidemię”. Wreszcie nadszedł czas na to, aby podzielić się z Wami recenzją - „Plagi samobójców” – pierwszej części, którą miałam opublikować na blogu już dawno temu, ale trwające od października problemy z dostępem do Internetu skutecznie mi to uniemożliwiały. Liczę na to, że do końca grudnia uporam się ze wszystkimi zaległościami i opublikuję recenzje, które od tygodni zalegają na moim dysku.

Siedemnastoletnia Sloane Barstow wiedzie życie normalnej licealistki. Nie jest to łatwe, gdy w otaczającym ją świecie żniwo zbiera tajemnicza choroba, na skutek której rzesze nastolatków popełniają samobójstwo. Ofiarą epidemii stał się również brat dziewczyny – Brady. Rodzice Sloane nie mogą pogodzić się ze śmiercią syna i są w stanie zrobić wszystko, aby uchronić jedyne dziecko przed skutkami epidemii. Jedynym wsparciem siedemnastolatki jest jej chłopak – James, który był najlepszym przyjacielem jej brata. Władze w wyniku rozprzestrzeniającego się w zaskakująco szybkim tempie zagrożenia postanawiają wdrożyć Program, który ma za zadanie położyć kres temu zjawisku. Osoby poniżej osiemnastego roku życia, u których występują objawy depresji, zostają (również wbrew ich woli) odesłane do specjalnego ośrodka, w którym poddawane są tajemniczej kuracji. Ma ona na celu wymazanie wspomnień będących przyczyną zaburzeń nastroju. Sloane próbuje ukryć ból po stracie brata, mając świadomość tego, że choć najmniejszy przejaw smutku może zaalarmować jej rodziców, którzy nie zawahają się oddać jej w ręce Programu. Niestety wkrótce samobójstwo popełnia wspólny przyjaciel dwójki zakochanych nastolatków. Tym razem trudno jest im poradzić sobie z przygnębieniem i oboje trafiają do dwóch różnych placówek Programu, gdzie zostają pozbawieni wspomnień. Czy jeszcze kiedyś ich drogi się skrzyżują?

„Plaga samobójców” opowiada zupełnie inną historię niż dwie poprzednie części, w których główną bohaterką była Quinlan McKee – sobowtór, do którego zadań należało prowadzenie terapii żałobników, aby doszli do siebie po stracie bliskiej osoby i pogodzili się z jej odejściem.

Historia Sloane to nie tylko opowieść o miłości, ale również o cierpieniu po stracie bliskiej osoby. Autorka porusza problem samobójstwa, który jest mi bardzo bliski, ponieważ kilka lat temu na maturze ustnej z języka polskiego tematem mojej prezentacji był właśnie motyw samobójstwa w literaturze. Niestety seria „Program” wtedy jeszcze nie istniała, szkoda, bo z przyjemnością odwołałabym się do tego cyklu w swoich rozważaniach.

Miałam okazję przeczytać już kilka recenzji tej powieści na blogach i bardzo często recenzentom nie podobał się wątek trójkąta miłosnego, który Suzanne Young wplotła w fabułę. Ja nie mam w związku z nim żadnych zarzutów do pisarki, uważam że dzięki niemu lektura stała się dużo bardziej przyjemna. Co ta miłość robi z ludźmi…

O bohaterach nie będę się rozpisywała. „Plaga samobójców” powstała wcześniej niż dwie książki, które czytałam w okresie wakacyjnym, ale i tu każda z postaci jest dopracowana w najmniejszym detalu. Powieść ta jest prawdziwą maszyną emocji.

Szybka i dynamiczna akcja jest zdecydowanie atutem książki, którą czyta się z zapartym tchem. Niełatwo jest się od niej oderwać. Pochłonęła mnie bez reszty i zwiększyła apetyt na kolejną część. Suzanne Young posługuje się lekkim i przyjemnym językiem, który wprowadza czytelnika w wyjątkowy klimat powieści. Fabuła książki może budzić liczne kontrowersje, z pewnością też skłania do refleksji. Zapewne trudno jest Wam sobie wyobrazić życie z dziurami w pamięci, ze świadomością, że zostało się pozbawionym bardzo ważnych wspomnień. Sloane zastanawia się, kim teraz jest i jakim człowiekiem była, zanim trafiła do placówki Programu.

„Plaga samobójców” to powieść godna polecenia. Nie jest to trudna lektura, choć porusza niełatwe tematy.  Zabrakło mi wyjaśnienia, skąd tak naprawdę wzięła się epidemia, autorka skupiła się głównie na relacji między Sloane a Jamesem. Mimo wszystko kolejny raz jestem pozytywnie zaskoczona książką z tej serii. Jeżeli nie czytaliście jeszcze prequeli, bez obaw. Możecie zacząć od części pierwszej. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję księgarni: