Zerowa Maria i puste pudełko [tom 1]

Witajcie, chciałabym dziś przedstawić Wam zupełnie nowy rodzaj powieści – light novel. Od niedawna na moim blogu pojawiają się recenzje mangi, wkrótce też z pomocą Niki będą publikowane tu recenzje anime. Wiele z Was (tak, większość czytelników bloga to kobiety) pisało w komentarzach, że nie przepada za japońskimi komiksami, dlatego dziś przedstawię Wam japońską powieść wydaną przez wydawnictwo Waneko. Light novel jest powieścią, która zwiera ilustracje w mangowym stylu, drukowana jest jako tania edycja w miękkiej okładce i dedykowana mniej więcej tej samej grupie wiekowej, co znane Wam już książki z nurtu New Adult.

Są to powieści bardzo popularne w Japonii, ale coraz częściej również poza jej granicami, szczególnie w Stanach Zjednoczonych. Ostatnio zawędrowały do Polski. Nie jest to manga, tylko zwykła książka.

Niestety nie znalazłam żadnych informacji o autorze powieści „Zerowa Maria i puste pudełko” Eiji Mikage. Prawdopodobnie rzucił studia, aby zostać pisarzem, obecnie pracuje w niepełnym wymiarze czasu pracy i ledwie wiąże koniec z końcem.

Do klasy 1-F liceum, do której uczęszcza zwykły uczeń Kazuki Hoshino, dołącza tajemnicza dziewczyna. Przeniesienie to nie budziłoby żadnych podejrzeń, gdyby nie fakt, że nadchodzi koniec roku szkolnego, jest dokładnie drugi marca, a w Japonii rok szkolny kończy się pierwszego kwietnia. Nowa uczennica przedstawia się jako Aya Otonashi i ogłasza przed całą klasą, że ma niezwykły cel, pragnie „złamać” Kazukiego Hoshino. Nikt nie ma bladego pojęcia, co nowa uczennica ma na myśli. Rozwiązanie tej zagadki przychodzi dopiero, kiedy ta dwójka bohaterów wpada w czasową pętlę nieskończonych powtórzeń jednego dnia. Chcąc położyć im kres, Kazuki musi działać wspólnie z Ayą, a następnie odnaleźć posiadacza pudełka spełniającego życzenia, by ostatecznie je zniszczyć. Pojawia się jednak pewne utrudnienie. Chłopak za każdym powtórzeniem zapomina to, co udało mu się odkryć poprzedniego dnia.

Przyznam, że sama do końca nie zrozumiałam tej historii. Mój umysł nie był w stanie ogarnąć całej fabuły i akcji, która pędziła na łeb, na szyję. Częste zawirowania czasu i zmiany miejsca wprowadzały olbrzymi chaos i  utrudniły odbiór książki. Trudno jest mi zrozumieć jej fenomen, o którym świadczy wysoka pozycja w rankingu na My Anime List. Długo plasowała się na pierwszym miejscu, teraz spadła do drugiego.

Większość bohaterów była zbędna. Prowokujący swoim wyglądem, apodyktyczny kolega Kazukiego, nieco wścibska koleżanka z dzieciństwa, czy jego najlepszy przyjaciel będący typem cwanego podrywacza - nie odegrali oni żadnej ważnej roli, nie dali się nawet zapamiętać na dłużej. Bohaterowie książki są bardzo infantylni, niefrasobliwi, trudno uwierzyć, że są licealistami. Ich dziecinne zachowanie wskazuje raczej na gimnazjum lub późną podstawówkę.  

Kazuki Hoshino to najzwyklejszy uczeń, który oczywiście nagle staje się tym wyjątkowym, a dziewczyny zaczynają piszczeć na jego widok. Wcześniej jakoś nie widziały w nim chłopaka, na którym można by zawiesić oko. Trudno zgadnąć, kim tak naprawdę jest Aya Otonashi. Dziewczyna, a może bóg śmierci albo jakaś inna istota z kosmosu, skrywa wiele tajemnic. Zainteresowana jest przede wszystkim Kazukim, może podejrzewa go o posiadanie magicznego pudełka. Tylko i wyłącznie Aya Otonashi przypadła mi do gustu.

Motyw cofania się w czasie jest bardzo popularny, więc autor nie stworzył nic odkrywczego. Podobno powieść ta jest horrorem, na co wskazywałaby chociażby  powtarzająca się tragiczna śmierć pod kołami ciężarówki. Nie znajdziemy jednak mrożących krew w żyłach opisów. Zresztą w książce opisów jest tyle, co kot napłakał. Autor zdecydowanie swoją uwagę poświęcił dialogom, które były wyjątkowo drętwe, czasem pojawiały się wyłącznie po to, aby popchnąć akcję do przodu. Wydanie zawiera sporo literówek i błędów interpunkcyjnych, ale tłumaczenie Katarzyny Podlipskiej jest poprawne.

Bardzo podobają mi się kolorowe ilustracje Tetsuo, który wcześniej podpisywał się jako 415. Przedstawiają one bohaterów powieści, a kreska jest miła dla oka. Szkoda tylko, że jest ich tak mało. Przydałaby się jakaś kolorowa wkładka w środku.

Ta historia idealnie nadaje się na mangę albo anime, niestety książka nie została najlepiej napisana. Seria mogłaby zakończyć się już na tym pierwszym tomie, ale wydany został również drugi. Spodziewam się lepszego wykonania, ponieważ fabuła ma potencjał, jest zagadkowa i jestem przekonana, że potrafi zaciekawić czytelnika. Jest to jedna z niewielu zalet książki. 

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu: