Konan Destylator

Andrzej Pilipiuk to polski pisarz fantastyczny i publicysta oraz laureat nagrody literackiej im. Janusza A. Zajdla za rok 2002. Sam siebie nazwał Wielkim Grafomanem. Jego książki wydawane są w zaskakująco szybkim tempie. Z wykształcenia jest archeologiem, z zamiłowania łowcą meteorytów. Wykreował wielu wspaniałych bohaterów, wśród których najbardziej znanym jest Jakub Wędrowycz – bimbrownik i wiejski egzorcysta. O tym autorze mogłabym napisać znacznie więcej, ale to nie jest właściwe miejsce na jego biografię.

Miałam okazję dwa razy pojawić się na spotkaniu z pisarzem. 5 grudnia tego roku udało mi się nawet zdobyć autograf z dedykacją. Jak do tej pory przeczytałam tylko dwie książki Andrzeja Pilipiuka, najstarszą i najnowszą część o przygodach egzorcysty amatora Jakuba Wędrowycza. Oba zbiory opowiadań wywarły na mnie ogromne wrażenie i mam nadzieję, że wkrótce uda mi się uzupełnić wszystkie braki. W przyszłości chcę też zmierzyć się z innymi seriami.  

Najnowszy, ósmy już zbiór opowiadań o Jakubie Wędrowyczu nosi tytuł „Konan Destylator”. Książkę czytałam z ogromnym uśmiechem na twarzy. Przygody Jakuba i jego najlepszego przyjaciela Semena Korczaszko z pewnością rozbawią każdego czytelnika. Tym razem autor odwołał się do wielu znanych pozycji literackich. „Szkolne wspominki” nawiązują do „Akademii pana Kleksa” Jana Brzechwy i to właśnie tutaj dowiadujemy się, z jakich przyczyn główny bohater spalił niegdyś swoją szkołę. W opowiadaniu „Źródło” poznajmy sekret długowieczności Semena. Pisarz doskonale zaspokoił ciekawość czytelników. W książce pojawił się też oktoelefant – potwór rodem z opowieści Lovecrafta, tajemniczy ninja czy ufoludki. W tytułowym opowiadaniu z tego zbioru Wędrowycz relacjonuje swojemu prawnukowi Piotrusiowi kontynuację przygód Conana z Cymerii, znanego również jako Conan Barbarzyńca, po tych, które zostały już przedstawione w książkach i filmach. Conan z Cymerii jest postacią literacką stworzoną przez amerykańskiego pisarza Roberta E. Howarda w serii opowiadań fantasty z pierwszej połowy XX wieku. 

Wśród fanów twórczości Pilipiuka krąży opinia, że Jakub w najnowszych tomach nieco złagodniał. Nadal jednak nienawidzi rodu Bardaków, ale powstrzymuje się przed zlikwidowaniem trzynastego, bo jak powszechnie wiadomo, trzynastka to pechowa liczba. Wciąż ma zatargi z prawem i miejscowymi policjantami – Birskim i Rowickim.

Na zbiór składa się piętnaście opowiadań poświęconych Wędrowiczowi i jedno bonusowe nawiązujące do wydanych kilka lat temu książek o wampirach: „Wampir z M3”, „Wampir z MO”. Z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie. Znajomość poprzednich części nie jest konieczna. Bez obaw, możecie rozpocząć swoją przygodę z Jakubem od „Konana Destylatora”, a gdy lektura przypadnie Wam do gustu, a jestem przekonana, że w większości przypadków właśnie tak się stanie, sięgnąć po pozostałe tomy.

Autor z niezwykłą swobodą operuje słowami. Lektura jest lekka i przyjemna. Przedstawione przez niego wydarzenia niezwykle mocno działają na wyobraźnię czytelnika, a wykreowani przez niego bohaterowie są niezwykle charakterystyczni i na długo zapadają w pamięć. Książka pełna jest charakterystycznego dla autora humoru i choć jest on raczej niskich lotów, niektóre momenty rozbawiły mnie do łez.

Na uwagę zasługują ilustracje Andrzeja Łaskiego, które pojawiają się w każdym z opowiadań i najczęściej przedstawiają Jakuba w sytuacji opisanej w danym opowiadaniu. Nasz bohater ma na sobie gumofilce, czapkę uszatkę i starą kufajkę. Wyglądem przypomina typowego menela, zarówno z ubioru jak i malinowego nosa, który swoją barwę przybiera dzięki wypitemu przez Jakuba samogonowi własnej produkcji. 

„Konan Destylator” to ósmy tom niesamowitej serii opowiadań o Jakubie Wędrowyczu. Jeżeli lubicie fantastykę i jesteście zwolennikami krótkiej formy, z pewnością tak jak ja polubicie przygody głównego bohatera. Gorąco polecam książkę na długie, nudne zimowe wieczory, dostarczy Wam sporo rozrywki. Jest wspaniałą alternatywą dla „odmóżdżaczy” w telewizji czy Internecie.

Ocena: ✭✭✭✭✭✭✭✭✭✭

Za egzemplarz recenzencki dziękuję portalowi: